Adam Wesołowski
Kompozytor, teoretyk muzyki, dyrygent i manager kultury. Wielokrotnie nagrodzony za swoją działalność artystyczną międzynarodowymi nagrodami, którego działalność artystyczna została uhonorowana w roku 2020 przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Jest laureatem Nagrody Marszałka Województwa Śląskiego za upowszechnianie i ochronę dóbr kultury oraz wielu konkursów kompozytorskich, m.in. I nagrody Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego im. A. Dvořáka i Ogólnopolskiego Konkursu Kompozytorskiego im. Adama Didura (dwukrotnie).
Ukończył Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie kompozycji Edwarda Bogusławskiego i Aleksandra Lasonia oraz w klasie fortepianu Wojciecha Świtały, uzyskawszy w 2004 roku dyplomy z wyróżnieniem. Jednocześnie studiował teorię muzyki, której absolwentem został dwa lata później.
Jest dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu im. Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego, jednego z największych festiwali muzycznych w Polsce. W latach 2014-2018 był zastępcą dyrektora Orkiestry Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Sinfonietta Cracovia. W latach 2009-2014 był managerem Orkiestry Kameralnej Miasta Tychy AUKSO.
Jest członkiem Związku Kompozytorów Polskich. Skomponował ponad 60 utworów oraz dokonał ponad 100 opracowań muzycznych. Wykonywane są zarówno w Polsce, jak i za granicą na licznych koncertach i festiwalach: Festival Pablo Casalsa (Francja), Festiwal im. A. Dvořáka (Czechy), Unterm Radar (Niemcy), Europejski Festiwal im. Jana Kiepury, Szalone Dni Muzyki – La Folle Journée de Varsovie, Międzynarodowe Dni Odessy (Ukraina), Festiwal Emanacje w Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego, Śląska Trybuna Kompozytorów, Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, Festiwal im. Adama Didura, Festiwal Muzyki Nowej,
Jego muzyka zabrzmiała w takich wyjątkowych salach koncertowych jak: Filharmonia Berlińska, Wiener Konzerthaus, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Narodowe Forum Muzyki we Wrocławiu, Teatr Wielki Opera Narodowa w Warszawie, czy ICE Kraków. Można ją również usłyszeć na dziesiątkach koncertów sezonowych zespołów takich jak: Filharmonia Narodowa w Warszawie, Orkiestra Sinfonia Varsovia, Kammersymphonie Berlin, The U.S. Army Orchestra, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestra Królewskiego Miasta Krakowa Sinfonietta Cracovia, Orkiestra Kameralna Miasta Tychy AUKSO, Tanzformation oraz Wiener Opernball Orchester, , Narodowa Orkiestra Filharmoniczna w Odessie, German Brass, Viener Kammersymphonie, Morphing Chamber Orchestra Vienna, oraz Orkiestry Filharmonii w Gdańsku, Sopocie, Toruniu, Bydgoszczy, Białymstoku, Krakowie, Zielonej Górze, Łomży, Elblągu, Warszawie, Zamościu, Zabrzu, Ostrawie i Kownie.
Utwory Adama Wesołowskiego interpretują znakomici soliści i dyrygenci, m.in: Andriy Yurkevych, Jerzy Maksymiuk, Steven Mead, José Maria Florêncio, Hobart Earle, Yaroslav Shemet, Massimiliano Caldi, Marek Moś, Valeriy Sokolov, Robert Benton, Alexander Humala, Uwe Theimer, Łukasz Długosz, Hubert Zapiór, Marek Torzewski, Andrzej Lampert, Grażyna Brodzińska, Jurek Dybał, Piotr Sałajczyk, Justyna Steczkowska, Marcin Wyrostek, Krzysztof Cugowski, Marek Toporowski, Natalia Rubiś, Katarzyna Moś, Kasia Kowalska, Anna Rusowicz i wielu innych.
Adam Wesołowski jest autorem hejnałów miast Radzionków i Świętochłowice.
W swoim dorobku ma nagrania szeregu płyt CD, a utwory jego nagrywane są dla Polskiego Radia, Deutsche Radio Kultur oraz Telewizji Polskiej.
Aleksandra Nowak
Edukację muzyczną rozpoczęła w wieku siedmiu lat w Państwowym Zespole Szkół Muzycznych imienia Artura Rubinsteina w Bydgoszczy, od roku 2013 była uczennicą Klasy Talentów w Bydgoszczy w klasie prof. Tomasza Strahla i mgr Iwony Michalak. Naukę kontynuowała w Akademii Muzycznej imienia Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi w klasie prof. Stanisława Firleja oraz dr Tomasza Darocha, a następnie w Akademii Muzycznej imienia Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy w klasie prof. Andrzeja Bauera, dr Bartosza Koziaka oraz mgr Magdaleny Bojanowicz.
Jest laureatką ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów m.in. I miejsca na Ogólnopolskich Konfrontacjach Wiolonczelowych im. Zdzisławy Wojciechowskiej czy III miejsca na Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym w Pradze. Wielokrotnie brała udział w solistycznych, kameralnych oraz orkiestrowych festiwalach i kursach muzycznych.
Julianna Vinci i Bartłomiej Fraś
Julianna Vinci i Bartłomiej Fraś od 2018 roku regularnie występują wspólnie w różnego rodzaju zespołach kameralnych. Oboje są studentami Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, Julianna Vinci w klasie wiolonczeli dr hab Natalii Kurzac-Kotuli, a Bartłomiej Fraś w klasie skrzypiec prof. Szymona Krzeszowca. Od 2020 roku rozpoczęli współpracę w ramach duetu wykonując szerokie spektrum repertuaru od baroku aż po muzykę współczesną.
Są laureatami czołowych nagród na wielu konkursach w Polsce i zagranicą między innymi w Londynie, Salzburgu i Atenach. Swoje umiejętności w zakresie gry solowej oraz kameralistyki do-skonalili pod okiem uznanych pedagogów takich jak Zakhar Bron, Pinchas Zukerman, Gidon Kre-mer, Amanda Forsyth, Alexander Gebert, Danjulo Ishizaka, Maria Szwajger-Kułakowska, Marek Moś, Paweł Głombik, Konstanty Andrzej Kulka i Martyna Pastuszka.
Bartłomiej Fraś jest dwukrotnym stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2016 i 2020 rok) oraz stypendystą Programu Młoda Polska. Julianna Vinci została wyróżniona stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2021 roku.
Bernard Chmielarz
Bernard Chmielarz – kompozytor, aranżer, dyrygent i instrumentalista; absolwent Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). Od 1985-6 pracował jako kontrabasista w Orkiestrze Polskiego Radia i Telewizji w Warszawie, a w latach 1986 - 2007 w Orkiestrze Symfonicznej Filharmonii Narodowej w Warszawie. Jako instrumentalista i dyrygent współpracował z teatrami warszawskimi, m.in. Teatrem Polskim, Teatrem Współczesnym, Teatrem Ateneum i Teatrem Narodowym.
W 2005 roku wraz z reżyserem Jackiem Kęcikiem i pianistą Waldemarem Malickim rozpoczął pracę nad muzycznym programem telewizyjnym „Co tu jest grane?”, który dwa lata później przeobraził się w show muzyczny "Filharmonia Dowcipu" i był emitowany regularnie na antenie Telewizji Polskiej.
Bernard Chmielarz był i jest kierownikiem muzycznym, dyrygentem, autorem wszystkich aranżacji i kompozycji wykorzystywanych w tym programie. Spektakle „Filharmonii Dowcipu” były wielokrotnie prezentowane w Telewizji Polskiej (m.in. pod tytułem “Laskowik & Malicki”), Międzynarodowym Festiwalu “Fringe” w Szkocji (2014), podczas trasy koncertowej po Chinach (2017).
Bernard Chmielarz prowadził i przygotowywał dla TVP wiele koncertów okolicznościowych m. in. Gale Mistrzów Sportu (2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012), Galę z okazji 100-lecia Polskiego Kina czy spektakl o Marku Grechucie. Był kierownikiem muzycznym Festiwalu Piosenki w Opolu (2010), a także autorem orkiestracji muzyki Kenji Kawai do polsko-japońskiego filmu "Avalon" (2000) w reżyserii Mamoru Oshii.
Bernard Chmielarz jest autorem setek aranżacji, w tym utworów Villa Lobosa nagranych przez orkiestrę kameralną Academy of Saint Martin of the Fields pod dyrekcją José Marii Florencio z gitarzystą Krzysztofem Mesingerem (Melodia Sentimental, 2013) oraz aranżacji utworów Astora Piazzolli dla Krzysztofa Meisingera z Sinfonią Varsovią (Astor, 2016) i z Capellą Bydgosiensis (Soledad, 2009).
Po aranżacje Bernarda Chmielarza często sięga również słynny pianista Waldemar Malicki, m.in. na płycie El Tango, również z muzyką Astora Piazzolli na fortepian i orkiestrę (na płycie w wykonaniu Małej Filharmonii pod dyrekcją Marcina Nałęcz-Niesiołowskiego).
W roku Chopinowskim 2010 Bernard Chmielarz napisał Tanga na fortepian i kwintet smyczkowy na motywach tematów Fryderyka Chopina (m.in. Walca cis-moll, Preludium e-moll)
Wśród kompozycji orkiestrowych i kameralnych Bernarda Chmielarza należy wymienić: Parafrazę Mazura ze Strasznego Dworu Stanisława Moniuszki na fortepian i orkiestrę smyczkową (2019), Ostinato na orkiestrę smyczkową (2003), Introdukcja i allegro na orkiestrę smyczkową (2002), Dźwięki Europy. Suita instrumentalna na 9 instrumentów (2003), Piano Trio (2002), Crazy Taxi Driver’s Song na saksofon sopranowy/klarnet i fortepian (2004), Kurdeweil na saksofon altowy i fortepian (1998), Piosenki dla dzieci do słów Ewy Zelenay (1997) ze znaną piosenką W labiryncie mego miasta, Suitę Kolęd w stylu różnych kompozytorów na fortepian i orkiestrę symfoniczną (1999-2000).
Dla olszyńskiego zespołu Pro Musica Antiqua skomponował cykle miniatur, m.in.: Zamkowa Fraszka, Leśna Fantazja, Suitę Mazurską na flet, obój, fagot i klawesyn oraz Przedpołudnie Fauna na flet i marimbę (2019).
Jego utwory i aranżacje zostały nagrane na kilkunastu płytach CD.
(źródło: oficjalna strona https://www.bernardchmielarz.com/o-mnie)
Chór Astrolabium
Chór Astrolabium powstał w październiku 1999 roku. Z kilkuosobowej grupy rozrósł się do zespołu liczącego ok. 40 chórzystów. Wszyscy pracują zawodowo lub studiują, ale znajdują czas na realizację swojej pasji, jaką jest wspólne śpiewanie. Na początku próby chóru odbywały się w toruńskim oddziale Caritas. Od lipca 2001 roku do września 2003 zespół prowadził działalność artystyczną pod patronatem kościoła akademickiego ojców Jezuitów, od września 2003 r. do grudnia 2011 r. – Wyższej Szkoły Bankowej w Toruniu.
Nazwa ASTROLABIUM jest symbolem więzi chóru z grodem Kopernika. Na większości wizerunków toruński astronom przedstawiany jest z tym właśnie przyrządem w dłoni. Dla nas chórzystów nazwa ta jest wyrazem pragnień oraz wyzwań stojących przed nami, by nasze miasto rozsławiać w kraju i poza jego granicami, by stać się chlubą Torunia. O tym, że to się udaje może świadczyć medal Thorunium, wyróżnienie przyznane nam przez Prezydenta Miasta Torunia.
Od początku działalności Astrolabium uczestniczy czynnie w życiu kulturalnym Torunia, bierze udział w różnorodnych imprezach, festiwalach i konkursach w kraju i za granicą. Chór wykonuje zarówno utwory religijne, jak i świeckie, ludowe, czy z kręgu muzyki rozrywkowej, ze szczególnym uwzględnieniem twórczości kompozytorów współczesnych. Poza występami a capella chór bierze udział w wielu projektach wokalno-instrumentalnych.
(źródło: oficjalna strona https://www.chorastrolabium.pl/portret-wlasny/)
Dabyeot Youth Winds Orchestra
Dabyeot Youth Wind Orchestra na co dzień rezyduje w Hamyang-gun, w prowincji Południowe Gyeongsang w Korei Południowej. Dabyeot to tradycyjna koreańska nazwa regionu Hamyang i oznacza miejsce, w którym zawsze świeci słońce- Junghwan Lee, jeden z realistycznych myślicieli dynastii Joseon, nazywał je w swoim dziele Taekriji “najlepszym miejscem do życia”. Otoczone parkami narodowymi Jiri-san od południa i Deokyu-san od północy Hamyang-gun znane jest jako miejsce narodzin wielu słynnych uczonych już od zamierzchłych czasów.
W latach 60. XX wieku w regionie Hamyang rezydowało ponad 10 orkiestr, jednak ze względu na problemy związane z industrializacją większość z nich rozwiązała działalność. Jednakże nowe stulecie przyniosło ze sobą nową falę zainteresowania orkiestrami i uczniowie szkół podstawowych, średnich oraz studenci utworzyli wspólnymi siłami Dabyeot Youth Wind Orchestra w 2005 roku.
Obecnie w skład Dabyeot Youth Wind Orchestra wchodzi około 80 kobiet i mężczyzn, których celem jest kultywowanie uznania dla orkiestr dętych na całym świecie. W 2009 roku zespół został zaproszony na 2009 JIWEF (Jeju International Wind Ensemble Festival) organizowany przez Jeju Art Center odbywający się w różnych punktach na wyspie, m.in. otoczeniu malowniczych wodospadów Cheonjiyeon gdzie zagrał wówczas zespół, dając niezapomniany występ. Ciepłe przyjęcie przez widzów festiwalu zainspirowało grupę do dalszego rozwoju, tworząc przy tym serię niepospolitych występów, które po dziś dzień zachwycają widzów swoimi “muzycznymi promieniami”. W ciągu roku orkiestra gra na różnych lokalnych festiwalach; jej członkowie mają jednak nadzieję, że uda im się także częściej występować na festiwalach zagranicznych, nie tylko w Europie ale i na całym świecie.
Pragniemy waszego wsparcia i pomocy w naszej podróży dookoła świata. Chcemy stworzyć wspólnie z wami wiele przepięknych wspomnień, a także zaprosić was w przyszłości na koncert w nasze rodzinne strony- do Hamyang-gun. Dziękujemy.
(źródło: oficjalna strona http://dabyeot.or.kr/en/info.php?ckattempt=1 )
Dainius Pavilionis
Urodził się w 1977 roku w Mariampolu na Litwie w rodzinie o bogatych tradycjach muzycznych. Ukończył szkołę muzyczną w klasie fortepianu zostając laureatem wielu konkursów. W 1992 roku podjął naukę w Konserwatorium im. J. Gruodisa w Kownie w klasie dyrygentury chóralnej. Od 1996 roku kontynuował naukę w Litewskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Povilasa Gylysa, a od 2002 roku na wydziale dyrygentury operowo-symfonicznej w klasie prof. Juozasa Domarkasa, którego postrzega jako swojego mentora i muzycznego ojca. Po uzyskaniu dyplomu w 2006 roku został wykładowcą w macierzystej akademii, a w 2017 roku objął stanowisko kierownika katedry dyrygentury. Od 2006 roku jest dyrygentem Reprezentacyjnej Orkiestry Wojska Litewskiego. Środowisko muzyczne szybko dostrzegło w osobie Dainiusa Pavilionisa wybitnego dyrygenta i dlatego systematycznie współpracuje on m.in. z Litewską Narodową Orkiestrą Symfoniczną oraz Państwową Orkiestrą Symfoniczną w Wilnie. W latach 2010 – 2015 był dyrektorem artystycznym i dyrygentem w Państwowym Teatrze Muzycznym w Kłajpedzie, gdzie przygotował wiele premier m.in. „Wesołe kumoszki z Windsoru” O. Nicolaia, „Siostrę Angelicę” G. Pucciniego, „Hrabinę Maricę” E. Kalmana, „Doctora Aybolita” I. Morozowa i „Damę Pikową” P. Czajkowskiego.
Jest laureatem wielu nagród m.in. na IV Międzynarodowym Przeglądzie Młodych Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku (2006) oraz na 8. Międzynarodowym Konkursie Dyrygentów im. G. Fitelberga w Katowicach (2007). Dainius Pavilionis dyryguje orkiestrami symfonicznymi nie tylko na Litwie i w Polsce. Zapraszany jest do prowadzenia koncertów w całej Europie. Od 1 września 2020 roku jest zastępcą dyrektora ds. artystycznych Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej.
Dawid Kameduła
Uczeń Szkoły Muzycznej II st. im. Juliusza Zarębskiego w klasie saksofonu Pawła Trawczyńskiego w Inowrocławiu. Uczestniczył w konkursach m.in. w Chełmnie, Grudziądzu oraz Inowrocławiu. W roku 2018 uzyskał wyróżnienie w VII Spotkaniach Kujawskich w Radziejowie. W latach 2017 oraz 2019 brał udział w Europejskim Forum Saksofonowym we Wrocławiu, gdzie uczestniczył m.in. w projekcie "Orkiestra Saksofonowa".
Małgorzata i Jakub Marciniak
Gosia Marciniak i Kuba Marciniak to małżeństwo dwojga utalentowanych muzyków. Razem tworzą duet, będący wyjątkowym połączeniem saksofonów z wibrafonem i innymi instrumentami perkusyjnymi. Muzyka zespołu składa się z autorskich kompozycji, w których można usłyszeć wpływy muzyki poważnej, jazzowej, jak również ludowej. Najnowszy program duetu - Medytacje Impresjonistyczne - miał swoją premierę na XXII Międzynarodowym Festiwalu „Muzyka w Katedrze” w Kołobrzegu (2022 r.). W kolejnych impresjach zespół inspiruje się dziełami mistrzów francuskiego impresjonizmu, takich jak Ravel, Debussy czy Roussel, tworząc oryginalne brzmienie wykraczające poza granice gatunkowe.
Gosia Marciniak - perkusistka, absolwentka Akademii Muzycznej w Poznaniu, studiowała również na Universität Der Künste w Berlinie. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, laureatka I nagrody na 10th Italy Percussion Competition we Włoszech. Odnajduje się w wielu stylistykach - od muzyki dawnej po współczesną, improwizowaną. Jest perkusistką Teatru Muzycznego w Poznaniu, współpracuje na stałe z wieloma orkiestrami w kraju i za granicą.
Kuba Marciniak - saksofonista jazzowy, multiinstrumentalista, kompozytor, absolwent Jazz Institut Berlin i Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Współpracował z artystami, takimi jak Piotr Wojtasik, Włodek Pawlik czy Leszek Możdżer. Wraz z Weezdob Collective zdobył wiele nagród na prestiżowych konkursach w kraju i za granicą m.in. Grand Prix na Bielskiej Zadymce Jazzowej, na Jazzie nad Odrą czy na Jazz Fruit w Pradze.
Ze strony: https://www.radiopoznan.fm/patronaty/medytacje-impresjonistyczne-w-starym-ratuszu
Grzegorz Niemczuk
„Jego grę wyróżnia płynność, bardzo szeroki zakres dynamiki, od głośnego forte po szepczące pianissima, różnorodność barw i kolorów oraz olśniewająca wirtuozeria.”
The Epoch Times, New York,
Zdolny, muzykalny bardzo, ma dużo do powiedzenia w pianistyce, ma urok jego granie, a szkoła pianistyczna nieskazitelna. Brawo, brawo, brawo! Bogusław Kaczyński (2010)
„Pianista znakomicie cieniował niuanse światłocienia oraz swoją uduchowioną interpretacją wprowadził nas w poetycki nastrój (...). Odczuliśmy, jakby razem z Niemczukiem sam Chopin był obecny w sali koncertowej: rozmarzony, nostalgicznie wędrujący i poszukujący”
Nobuko Fujimaki, Chopin Magazine, Tokio, sierpień 2017
„Grzegorz Niemczuk to naprawdę wspaniały talent i wyjątkowo fascynujący artysta.”
Jerome Rose (2015)
Grzegorz Niemczuk – pianista klasyczny, kompozytor, youtuber/influencer, popularyzator muzyki klasycznej. Należy do elitarnego grona pianistów posiadających w swoim repertuarze wszystkie utwory fortepianowe Fryderyka Chopina. W latach 2020-2021stworzył bezprecedensowy i unikatowy w skali świata projekt nagrań filmów-wykładów o wszystkich utworach Fryderyka Chopina, przeznaczonych przede wszystkim dla melomanów, chcących głębiej zrozumieć arcydzieła najwybitniejszego polskiego kompozytora. Powstało blisko 400 odcinków w dwóch wersjach językowych (polskiej i angielskiej), opublikowanych na YouTube oraz na stronie artysty na Facebooku.
W styczniu 2017 roku Program Pierwszy Polskiego Radia zestawił chopinowskie interpretacje Niemczuka w jednym szeregu z tak wybitnymi artystami jak Martha Argerich, Maurizio Pollini i Adam Harasiewicz. Niewątpliwie miała na to wpływ rozwijająca się w zawrotnym tempie kariera artysty, należącego obecnie do najbardziej aktywnych polskich pianistów klasycznych, który swymi podróżami koncertowymi po całym świecie kontynuuje tradycje Ignacego Jana Paderewskiego czy Artura Rubinsteina. Jego bogata, międzynarodowa kariera solowa, trwająca już 15 lat, zawiodła go do wielu prestiżowych sal koncertowych na całym świecie. Pianista wystąpił do tej pory z ponad 400 recitalami i koncertami, odwiedzając 35 krajów na 6 kontynentach (Polska, Czechy, Słowacja, Niemcy, Litwa, Rosja, Rumunia, Austria, Chorwacja, Serbia, Bułgaria, Szwajcaria, Włochy, Belgia, Francja, Hiszpania, Wielka Brytania, Finlandia, Norwegia, Etiopia, Tanzania, Japonia, Chiny, Korea Południowa, Singapur, Malezja, Australia, Peru, Brazylia, Ekwador, Kostaryka, Kolumbia, Stany Zjednoczone, Jamajka, Curacao). Często prowadzi swoje własne koncerty, wprowadzając słuchaczy w tajniki wykonywanej muzyki i przybliżając ciekawe fakty z biografii kompozytorów. Wszędzie, gdzie występuje, spotyka się z gorącym przyjęciem publiczności oraz krytyki, co skutkuje kolejnymi zaproszeniami na przyszłość. Szczególnie ceniony jest w Azji: po spektakularnym debiucie solowym w Tokio w lipcu 2017 roku, w prestiżowym magazynie „Chopin" ukazała się niezwykle entuzjastyczna recenzja, Ten występ zaowocował kolejnymi zaproszeniami na recitale w Japonii (Tokio, Osaka, Nagoja, Sapporo, Asahikawa, Obihiro, Hakodate, Aomori), jak również kontraktem z magazynem „Chopin" na comiesięczne artykuły o wykonawstwie muzyki F. Chopina. W grudniu 2017 zadebiutował w Chinach, gdzie w ramach Festiwalu "Polskie Kręgi Sztuki" (największego festiwalu polskiej sztuki w Chinach) wystąpił w prestiżowej Beijing Concert Hall. Koncert ten odbił się szerokim echem we wszystkich najważniejszych mediach chinskich. Jest również ulubieńcem norweskiej publiczności – wystąpił do tej pory w 40 różnych miastach Norwegii, wszędzie wzbudzając wielki entuzjazm i otrzymując zaproszenia na kolejne występy.
Wśród sal koncertowych, które gościły Grzegorza znajdują się tak prestiżowe jak m.in. Carnegie Hall, Steinway Hall w Nowym Jorku, Kioi Hall, Tokyo Bunka Kaikan w Tokio, Beijing Concert Hall w Pekinie, Quintai Concert Hall w Wuhan, Guotai Arts Center w Chongquing, Busan Cultural Center w Busan, Teatro Puccini w Mediolanie, Teatro Sergio Cardoso w Sao Paulo, Centro Cultural de Sao Paulo, Capela Santa Maria w Kurytybie, Teatro Civico w Vercelli, Palau de la Musica Catalana w Barcelonie, Victoria Concert Hall w Singapurze, Collonge-Bellerive w Genewie, Muzeum F. Liszta w Weimarze, Konserwatorium Muzyczne w Shanghaju, Carskie Sioło w Petersburgu, Filharmonia Narodowa w Warszawie, Filharmonia Krakowska, Teatr Wielki Opera Narodowa, Zamek Królewski w Warszawie. Pianista posiada bardzo rozbudowany repertuar obejmujący ponad 250 utworów solowych i 28 koncertów na fortepian z orkiestrą od epoki baroku po muzykę XX i XXI wieku.
Grzegorz Niemczuk jest zwycięzcą wielu konkursów pianistycznych. W 2013 roku wygrał – jako pierwszy Polak w historii – „International Carnegie Hall Concerto Debut Competition" w Nowym Jorku. Ta prestiżowa nagroda otworzyła mu drogę do Carnegie Hall, gdzie w lutym 2013 roku miał okazję zaprezentować II Koncert fortepianowy f-moll op. 21 F. Chopina, zbierając znakomite recenzje. W 2016 roku został finalistą oraz laureatem Nagrody Specjalnej na 2016 International Busan Maru Music Festival w Korei Południowej. Jest również zwycięzcą 40 Ogólnopolskiego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w Warszawie w 2010 roku oraz międzynarodowych konkursów we Włoszech i Belgii.
W latach 2004 – 2010 studiował pod kierunkiem prof. Józefa Stompla (wybitnego polskiego pianisty i pedagoga, laureata Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego w Warszawie w 1960 roku). W latach 2009-2015 pozostawał pod artystyczną opieką amerykańskiego pianisty Jeffreya Swanna. Wielką rolę w rozwoju artystycznej osobowości pianisty odegrały lata 2008-2013, kiedy to uzupełniał swoje studia w Nowym Jorku jako stypendysta International Keyboard Institute & Festiwal (Mannes College of Music). Miał wówczas możliwość studiowania u światowej sławy pianistów, takich jak: Menahem Pressler (Indiana University), Jerome Rose (Mannes College of Music), Philippe Entremont (École Normale Supérieure de Musique de Paris), Joaquin Achucarro (Meadows School of the Arts), David Dubal (The Juilliard School), Choong-Mo Kang (The Juilliard School) czy Yuan Sheng (Central Conservatory of Music – Beijing).
Obecnie mieszka w Bielsku-Białej. Od października 2017 roku jest doktorem sztuki, pracując na Uniwersytecie Śląskim (Wydział Artystyczny) na stanowisku adiunkta. Jest również zapraszany do prowadzenia kursów mistrzowskich na wielu uczelniach muzycznych na całym świecie, w tym: the Nanyang Academy of Art w Singapurze, Norges Musikkhøgskole w Oslo, University in Agder, Kristiansand, University of the West Indies w Kingston na Jamajce, Uniwersytet Stanowy Santa Catarina we Florianopolis, Uniwersytet Stanowy w Porto Alegre, w Brazylii, Konserwatorium Muzyczne w Limie, w Peru, Xiamen University oraz Changde University w Chinach.
Hanna Herasymova-Liakhovych
Rozpoczęła edukację muzyczną w klasie fortepianu w szkole muzycznej im. H. Nehausa w Kirovohradzie w wieku 7 lat. Mając 19 lat rozpoczęła edukację z zakresu teorii muzyki na wydziale teorii muzyki w Wyższej Szkole Muzycznej w Kirovohradzie, kończąc je w 2003 roku z wyróżnieniem. W 2002 roku otrzymała stypendium mera Kijowa. W 2008 roku ukończyła z wyróżnieniem studia muzykologiczne na wydziale Edukacji Muzycznej w Kijowskiej Akademii Muzycznej im. R. Gliera. W latach 2008 – 2012 była na studia doktoranckich wydziału kulturoznawstwa na Kijowskiej Narodowej Akademii Muzycznej im. P. Czajkowskiego.
Od 2004 roku związana była z edukacją muzyczną, zaczynając od nauczania w Szkole Artystycznej w Kijowie. Pracowała jako nauczyciel - teoretyk w Szkole Artystycznej im. S. Turczaka w Kijowie. W 2008 roku rozpoczęła pracę jako metodyk działu edukacyjnego w Kijowskiej Akademii Muzycznej im. R. Gliera, a następnie w latach 2010 – 2012 była prodziekanem w powyższej akademii. Do 2022 roku była wykładowcą Katedry Historii Muzyki w Kijowskiej Akademii Muzycznej im. R. Gliera.
Od 2014 do 2020 roku pracowała jako akompaniatorka baletowa w Centrum Kultury Kijanoczka w Kijowie.
Jest autorką naukowych artykułów dotyczących powiązań tańca i muzyki, oraz funkcjonowania tańca w kulturze na przełomie wieków XIX i XX.
Jan Cieplik
W latach szkoły podstawowej oraz gimnazjalnej śpiewałem w Toruńskim Katedralnym Chórze Chłopięco-Męskim „Pueri Cantores Thoruniensis”, pod dyrekcją prof. dr hab. Romana Gruczy, gdzie już od dziewiątego roku życia, brałem udział w wielu koncertach, festiwalach oraz konkursach, organizowanych w Polsce oraz za granicą. Brałem udział w warsztatach wokalnych kształcąc się pod okiem m.in. Stefanii Toczyskiej, Andrzeja Dobbera, prof. Izabeli Kłosińskiej, prof. dr hab. Macieja Witkiewicza, prof. dr hab. Feliksa Widery, prof. dr hab. Jarosława Bręka czy prof. dr hab. Leszka Skrli. Współpracowałem z takimi dyrygentami jak Mieczysław Smyda, Michał Kocimski, Piotr Sułkowski, Marek Głowacki czy Jan Willem de Vriend. W lutym 2020 roku, wziąłem udział w Koncercie w Filharmonii Pomorskiej dla najzdolniejszych laureatów konkursów muzycznych. W grudniu 2020 roku wziąłem udział w nagraniach utworów na płytę „Kolęda na ten trudny czas...” wydanej przez Akademię Muzyczną im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi a w lutym 2021 roku w nagraniach na płytę „Stypendyści” wydanej z okazji 100-lecia istnienia Zespołu Szkół Muzycznych w Toruniu. W październiku 2021 roku pierwszy raz wykonałem partię basową w Requiem d-moll KV 626 Wolfganga Amadeusza Mozarta, w kwietniu i czerwcu 2022 roku kreowałem rolę jednego z uczniów Ecclitico w operze „Il mondo della luna” J. Haydna wystawianej w Polsce oraz w Norwegii, w kwietniu 2022 roku wykonałem partię basową w oratorium „Mesjasz” (HWV 56) G. F. Händel’a a w maju 2022 roku kilkukrotnie kreowałem rolę Schlendriana w kantacie „Schweight stille, plaudert nicht” BWV 211 Jana Sebastiana Bacha, potocznie nazywanej „kantata o kawie”. W lipcu 2022 roku występowałem na scenie Filharmonii Świętokrzyskiej im. Oskara Kolberga z m.in. Moniką Świostek, Jadwigą Postrożną i Arnoldem Rutkowskim w ramach koncertu finałowego II Międzynarodowego Festiwalu Wokalnego im. Moniki Swarowskiej-Walawskiej. W repertuarze posiadam dzieła oratyryjno-kantatowe oraz operowe i operetkowe. Regularnie współpracuję z Toruńską Orkiestrą Symfoniczną oraz Operą Nova w Bydgoszczy. W 2020 roku ukończyłem ZSM II stopnia w Toruniu na wydziale wokalnym w klasie dr. Wiesławy Kończewskiej-Plac a w 2022 roku ukończyłem studia na kierunku wokalno-aktorskim w Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi w klasie prof. dr hab. Włodzimierza Zalewskiego. Zostałem również trzykrotnym stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia i działalność artystyczną w 2018, 2019 oraz 2020 roku oraz dwukrotnym stypendystą Miasta Torunia w dziedzinie kultury w 2019 i 2020 roku.
Do moich osiągnięć należy między innymi zajęcie drugiego miejsca w II Ogólnopolskim Festiwalu Wokalnym im. Feliksa Nowowiejskiego w Olsztynie, zajęcie trzeciego miejsca w VIII Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. Krystyny Jamroz w Kielcach, zdobycie wyróżnienia na III Międzynarodowym Konkursie Solowej Wokalistyki Sakralnej „Ars et Gloria” w Katowicach, zdobycie drugiego miejsca na VIII Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. Zdzisława Skwary w Mławie, zdobycia pierwszego miejsca na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym „Bella Voce” w Busku-Zdroju, zdobycie wyróżnienia i nagrody specjalnej na Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym „Śpiewniki domowe” w Łodzi, zdobycie pierwszego miejsca i nagrody specjalnej na I Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, zdobycie pierwszego miejsca i nagrody specjalnej na I Międzynarodowym Konkursie Wokalnym BEL CANTO Online w Ueckermünde oraz zdobycie trzeciego miejsca na II International Monika Swarowska-Walawska Vocal Competition w Krzeszowicach.
Jeon Gae Jun
Jeon Gae Jun ukończył Wydział Muzyki na National Changwon University, klasę klarnetu w moskiewskim Instytucie Gniesinych i dyrygenturę w rosyjskim Konserwatorium Rostowskim. Jest wykładowcą w Wyższej Szkole Sztuki w Busan. Członek i dyrygent kilku zespołów koreańskich, gościnnie dyrygował orkiestrami w Bułgarii i Rumunii.
Katarzyna Dondalska
Katarzyna Dondalska należy do grona najwybitniejszych wirtuozów sopranowej techniki koloraturowej we współczesnej wokalistyce. Wielka śpiewaczka operowa Barbara Bonney, w wywiadzie udzielonym dla Telewizji BBC podczas Cardiff Singer of the World Festival, po wysłuchaniu śpiewu polskiej artystki, nazwała ją „Ósmym Cudem Świata". Trudno się dziwić takiemu entuzjazmowi – ktokolwiek chociaż raz usłyszy ten piękny, zmysłowy głos, fenomenalną technikę a nade wszystko swobodę w poruszaniu się w stratosferycznych przestrzeniach sopranu, będzie przekonany o słuszności tego stwierdzenia i autentycznego zachwytu wypowiadającej te słowa.
Katarzyna Dondalska jest kontynuatorką tradycji poruszania się po wokalnej stratosferze, wyznaczonych przez legendarne soprany koloraturowe, wśród których przede wszystkim należy wymienić Ernę Sack, Mado Robin oraz najbardziej fascynującą Bognę Sokorską.
Katarzyna Dondalska rozpoczęła swoją edukację muzyczną w wieku 5 lat. Podtrzymując rodzinną tradycję grała na skrzypcach. Zainteresowanie śpiewem pojawiło się z czasem i zaowocowało rozpoczęciem nauki pod kierunkiem Haliny Mickiewiczówny (pierwszej uczennicy wielkiej Ady Sari) w gdańskiej Akademii Muzycznej. Po roku studiów w Gdańsku na Wydziałach Instrumentalnym i Wokalno-Aktorskim, Katarzyna Dondalska kontynuowała je w Niemczech w Staatliche Hochschule für Musik Würzburg. Studia ukończyła uzyskując dyplom instrumentalny (skrzypce) oraz wokalny z wyróżnieniem w klasie mistrzowskiej. Jest finalistką i laureatką znanych międzynarodowych konkursów wokalnych, m.in. Internationaler Musikwettbewerb der ARD, Cardiff Singer of the World Festival, Koloratur-Gesangswettbewerb Sylvia Geszty w Luxemburgu. W 2011 r. otrzymała stopień doktora w dziedzinie sztuk muzycznych, dyscyplinie artystycznej wokalistyka przyznany przez Radę Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Gdańsku.
Do jej znaczących ról należą: Królowa Nocy w Czarodziejskim flecie oraz Konstancja w Uprowadzeniu z seraju, Zerbinetta w Ariadnie na Naxos, Olimpia w Opowieściach Hoffmanna, Rozyna w Cyruliku sewilskim, tytułowa partia w operze Słowik I. Strawińskiego czy W. Braunfelsa. Wszystkie te partie kreowała na wielkich scenach operowych na świecie: Grand Opera Houston, Welsh National Opera Cardiff, Korean National Opera Seoul, Teatro Colon Buenos Aires, Teatro Lirico di Cagliari, Nationaltheater Mannheim, Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie.
Występowała na estradach znaczących sal koncertowych: New York Avery Fisher Concert Hall, Disney Concert Hall Los Angeles, Washington John F. Kennedy Center for the Performing Arts, Chicago Music Hall, John Bassett Theatre Toronto, Philadelphia Verizon Hall/The Kimmel Center, Copley Symphony Hall/San Diego, Paramount Theater/Seattle, Orpheum Theater/Vancouver, Royal Theater/Victoria, Salle Wilfrid-Pelletier/Montreal, National Arts Centre/Ottawa, Winspear Centre Edmonton, Jack Singer Concert Hall Calgary, Tonhalle Düsseldorf, Fruchthalle Kaiserslautern, Friedrichstadtpalast Berlin, Schloss Benrath Düsseldorf, Konzerthaus Stockholm, DR Koncerthuset Kopenhagen, Königin-Elisabeth-Saal/Antwerpia, Alte Oper Frankfurt, Kölner Philharmonie, Philharmonie Berlin, Carl-Orff-Saal am Gasteig München czy Konzerthaus am Gendarmenmarkt Berlin. Współpracowała ze znakomitymi orkiestrami: Royal Philharmonic Orchestra Liverpool, San Diego Symphony Orchestra, WDR Rundfunkorchester Köln, NDR Rundfunksinfonieorchester Hannover, Deutsches Filmorchester Babelsberg, BBC Orchestra London, Bruckner-Symphonieorchester Linz, Tonhalle Zürich, Auditorio Nacional de Música Madrid . Śpiewała pod batutą wybitnych dyrygentów: Wasilij Petrenko, Dennis Russell Davies, Roberto Abbado, Carlo Rizzi, Peter Falk, Michael Jurowski, Theodor Guschlbauer, Peter Guth, Klaus Arp, Philip Ellis, Richard Armstrong, Ira Levin, Hans Graf, Howard Griffiths, Marko Letonja, Gabriele Ferro, Grzegorz Nowak, Michał Dworzyński Marek Pijarowski, Mirosław Jacek Błaszczyk, Antony Hermus, Victor Pablo Pérez, Modestas Pitrénas.
Jej nazwisko pojawiało się na afiszach obok tak wielkich, światowego formatu artystów, jak Edita Gruberowa, Wiesław Ochman, Francisco Araiza, Elmar Gunsch, Günter Wewel, Gunter Emmerlich, Barbara Bonney, Pete York, Paul Esswood, Lanze Ryan, Stefan Pop, Desiree Rancatore, Dmitry Korchak, Anna Maria Kaufmann, Katherine Merling, Hanno Müller-Brachmann, Anna Goryachov, Sebastian Reinthaller, Tom Allen, Markus Werba, Diana Damrau, Maciej Pikulski, Madeleine Wehle, Brigitte Mira, Ingrid Surgenor, Ingrid Kreuder, Stefan Johannes Walter, Daniele Abbado, Bogusław Kaczyński, Alexander Petrov, Lesley Garrett, Ute Lemper, Till Brönner, Klaus Hoffmann, Joja Wendt, Gregory Peck czy Chris de Burgh. Jako pierwsza dokonała nagrań arii Karla Dittersa von Dittersdorf oraz pieśni religijnych Ottona Mieczysława Żukowskiego.
Katarzyna Dondalska została wyróżniona nagrodą „Ikony Warmii i Mazur 2018" przez Prezydenta Miasta Olsztyna Piotra Grzymowicza oraz Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego Gustawa Marka Brzezina za wybitne osiągnięcia artystyczne w kraju i na świecie. Artystka brała udział w nagraniu 13 płyt w wydawnictwie Acte Préalable oraz innych m.in. Musicon, Telos- Naxos Niemcy, Naxos Austria .
W roku 2020 otrzymał Złotą Odznakę Honorową Gryfa Zachodniopomorskiego.
W roku 2015 uzyskała stopień doktora habilitowanego sztuki muzycznej, od października 2015 r. pełni funkcję profesora nadzwyczajnego w Akademii Sztuki w Szczecinie.
W lutym 2021 r. otrzymała tytuł Profesora Sztuk Muzycznych od Prezydenta Polski.
W roku 2021 Katarzyna Dondalska została laureatką Zachodniopomorskich Nobli w dziedzinie nauk artystycznych
Kinga Kulbashna
Naukę gry na skrzypcach rozpoczęła w wieku siedmiu lat w Zespole Szkół Muzycznych im. K. Szymanowskiego w Toruniu. Następnie kontynuowała naukę w Klasie Talentów w Państwowym Zespole Szkół Muzycznych im. A. Rubinsteina w Bydgoszczy oraz w Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy. W 2022 roku ukończyła studia w klasie skrzypiec dr Mariusza Patyry.
Z powodzeniem brała udział w konkursach i przesłuchaniach w Polsce i za granicą. Jest laureatką I miejsca w Ogólnopolskich Konfrontacjach Zespołów Kameralnych, III miejsca w Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym Citta di Filadelfia we Włoszech oraz III miejsca w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym OPUS 2021. Jako członek zespołu Mariusz Patyra Quintet zagrała koncerty m.in. w Sali Wielkiej Zamku Królewskiego w Warszawie, Filharmonii w Szczecinie, Filharmonii Narodowej oraz Narodowym Forum Muzyki. Wystąpiła na wielu festiwalach m.in. Muzyka u Źródeł, Festival dell’Arte, Emanacje, Muzyka Naszych Czasów. Była jedną z wykonawczyń podczas Inauguracji Centrum Kształcenia i Promocji Muzyczne Partnerstwo. Wzięła także udział w nagraniu płyty Reminiscencje. 30 lat Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej.
Marta Pińska
Na saksofonie gra od szóstego roku życia, początkowo w gminnej orkiestrze dętej. Została wyróżniona przez komisję dwa razy podczas Spotkań Kujawskich (drugie miejsce, a rok później wyróżnienie). Czynna uczestniczka warsztatów saksofonowych, m.in.: z Janem Adamczewskim, w Ostrowie Wielkopolskim, czy też Europejskie Forum Saksofonowe we Wrocławiu. Absolwentka Szkoły Muzycznej I stopnia w Radziejowie oraz Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia imienia Juliusza Zarębskiego w Inowrocławiu.
Marta Ustyniak - Babińska
Ukończyła z wyróżnieniem Wydział Wokalny na Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy w klasie śpiewu prof. Katarzyny Nowak-Stańczyk. Zadebiutowała na deskach Teatru Muzycznego w Poznaniu w lutym 2009 r. oraz w ramach Operowego Forum Młodych na scenie kameralnej Opery Nova w Bydgoszczy, gdzie miała okazję zaprezentować partię Franzi z operetki „Wiedeńska krew” J.Straussa.
Zajęła III miejsce na VII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Złote Głosy Mazowsza oraz wyróżnienie na Ogólnopolskim Konkursie Wykonawstwa Muzyki Operetkowej i Musicalowej im. Iwony Borowickiej 2012 r.
Obecnie solistka bydgoskiej Opery Nova. Kreuje wiele sopranowych ról m.in. Adiny w „Napoju miłosnym” G. Donizettiego, Musetty w „Cyganerii” G. Pucciniego, Rozyny w „Cyruliku sewilskim” G. Rossiniego, Zuzanny w „Weselu Figara”, Adeli w „Zemście nietoperza” J. Strauss'a, Arseny w „Baronie cygańskim” J. Strauss'a, a ostatnio Despiny w „Cosi fan tutte” W.A.Mozarta, Kropki w „Operowym zawrocie głowy” M. Małeckiego i Walentyny w „Wesołej wdówce” F. Lehara.
Martyna Waszak
Absolwentka Państwowej Szkoły Muzycznej I i II st. im. Juliusza Zarębskiego w Inowrocławiu w klasie saksofonu p. Pawła Trawczyńskiego. Jest członkiem Orkiestry Reprezentacyjnej Gminy Skulsk oraz Młodzieżowej Orkiestry Dętej z Wierzbinka. Swoją przygodę z muzyką rozpoczęła w wieku 10 lat. Przez okres nauki brała udział w licznych konkursach, m.in.: II Grudziądzkim Konkursie Instrumentów Dętych, VII Spotkaniach Kujawskich, King of the Stage 2020.
Orkiestra Vabank WOAK
Orkiestra powstała w roku 1987 z inicjatywy Benedykta Leszczyńskiego – dyrektora WDK w Toruniu. Pierwszymi opiekunami artystycznymi zespołu byli Zenon Studziński i Marek Kubiak.
Pierwszy publiczny koncert w skromnym jeszcze, zaledwie osiemnastoosobowym składzie orkiestra zagrała jesienią 1988 roku. W latach 1990-2004 kapelmistrzem orkiestry był Edward Ceglarek. To głównie dzięki jego staraniom poziom artystyczny zespołu osiągnął tak wysoki pułap. Muzycy wielokrotnie udowadniali, że mogą stawać w konkursowe szranki nawet z orkiestrami profesjonalnymi. W roku 1998 Orkiestra Dęta WOAK koncertowała w duńskim mieście Aabenrea i była jedynym zespołem amatorskim obok sześciu orkiestr zawodowych, m.in. z Danii, Holandii i Wielkiej Brytanii.
Orkiestra jest doskonale znana poza granicami kraju. Jej członkowie muzycy mają w swoim dorobku koncertowym występy w całej Europie, m.in. w Holandii, na Litwie, a także w Estonii i Belgii. W 2000 r. zespół reprezentował środowisko artystyczne województwa kujawsko-pomorskiego na wystawie EXPO 2000 w Hanowerze.
Orkiestra występowała na wszystkich najważniejszych przeglądach w regionie oraz na kilku festiwalach ogólnopolskich, zdobywając wiele nagród i wyróżnień.
W repertuarze zespołu znajdują się zarówno „obowiązkowe” marsze, jak i inne miłe dla ucha utwory: tematy z operetek, popularne piosenki standardy jazzowe i „evergreens” muzyki rozrywkowej.
W latach 2004-2022 kapelmistrzem zespołu był Jerzy Derkowski, obecnie jest Waldemar Urbański.
Paweł Trawczyński
Paweł Trawczyński- urodzony 6 lipca 1993 roku w Radziejowie. W 2006 roku ukończył Szkołę Podstawową w Tomisławicach. W latach 2004-2006 uczęszczał do Szkoły Muzycznej I st. w Radziejowie. Kształcił się pod kierunkiem mgr Bogdana Jaskrowskiego w klasie saksofonu. Od 2006 do 2012 roku uczęszczał do Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej w Toruniu. Swoje Umiejętności doskonalił w klasie saksofonu pod okiem mgr Dariusza Zaleśnego. W 2017 roku ukończył studia magisterskie na wydziale instrumentalistyki Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie dr Artura Motyki. W 2017 roku studiował również Jazz i Muzykę Estradową w klasie profesora Macieja Sikały na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy.
Prowadzi klasę saksofonu w Szkole Muzycznej I stopnia w Radziejowie oraz Szkole Muzycznej II stopnia w Inowrocławiu .
Na swoim koncie ma występy z Toruńską Orkiestrą Symfoniczną jako solista, udział w licznych konkursach m.in. II Międzynarodowym Konkursie Saksofonowym w Łodzi 2012 roku. Jest laureatem:
- II nagród na Konkursie Młodych Instrumentalistów we Władysławowie (2005, 2006, 2007)
- III nagrody na Szkolnym Konkursie Miniatur, Toruń 2009 roku.
- III nagrody na Konkursie Muzyki Współczesnej, Płock 2011 roku.
- wyróżnienia na Szkolnym Konkursie Miniatur, Toruń 2012 roku.
Prowadzi również bogatą działalność artystyczną. Na co dzień współpracuje i wykonuje muzykę autorską razem z zespołem Infected. W swojej karierze współpracował z takimi artystami jak m.im Kasia Moś, Andrzej Piaseczny, Kasia Cerekwicka, Justyna Steczkowska, Krzysztof Herdzin, Halina Mlynkova.
Od Maja 2021 roku jest dyrygentem Gminnej Orkiestry Dętej w Wierzbinku.
Piotr Sałajczyk
Pianista, urodzony w 1982 roku w Warszawie. Nagrywał dla wytwórni DUX, CD Accord, Naxos i Haenssler oraz dla Programu 2 Polskiego Radia, belgijskiej rozgłośni Musiq3, Deutschlandradio oraz HR2. Dokonał wielu prawykonań muzyki najnowszej.
Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie Józefa Stompla. Studia uzupełniał w Mozarteum w Salzburgu w klasie Pavla Gililova. Swoje umiejętności doskonalił także na kursach mistrzowskich, prowadzonych przez Aleksieja Maksymowa, Wiesława Szlachtę, Christophera Wynekena oraz Krystiana Zimermana. Obecnie jest adiunktem w macierzystej uczelni.
Jego debiutancka płyta z ostatnimi sonatami Ludwiga van Beethovena i Franza Schuberta (DUX) otrzymała tytuł ''Maestro'' francuskiego miesięcznika ''Pianiste''. Niezwykłym wydarzeniem fonograficznym jest wydany w 2017 roku przez DUX album z pierwszym w historii nagraniem kompletu utworów fortepianowych Juliusza Zarębskiego, ulubionego ucznia Liszta, niesłusznie zapomnianego polskiego kompozytora epoki romantyzmu. Na trzech płytach umieszczono utwory na fortepian solo, na czwartej możemy posłuchać utworów na cztery ręce (Sałajczykowi towarzyszy Maria Szwajgier-Kułakowska).
Nagrania Piotra Sałajczyka były doceniane i nagradzane w kraju i za granicą. Przyniosły mu między innymi nagrody takie jak Pizzicato Supersonic magazynu „Pizzicato” z Luksemburga, 5 de Diapason, cztery nominacje do nagrody Fryderyk, tytuł płyty miesiąca Opera Nederland oraz srebrny medal Global Music Award.
Tango Polaco
Magdalena Lechowska
to Polka o latynoskiej duszy!
Magdalena urodziła się w Krakowie, ale dorastała w Kolumbii, gdzie nie tylko miała okazję od najmłodszych lat chłonąć barwną i temperamentną kulturę iberoamerykańską, lecz także zaczerpnąć wielu wpływów tradycyjnego śpiewu, które trwale ukształtowały jej talent i ukierunkowania artystyczne.
Śpiewa flamenco, bolero, tango, ranczerę, cumbię i wiele innych. Łączy gatunki, kulturę śpiewu i... temperament kultur! Nie boi się eksperymentować z klasyką, potrafi wiernie oddać niepowtarzalny, andaluzyjski nastrój śpiewu. Doskonałe świadectwo wpływu Ameryki Południowej - jedyny tak barwny i różnorodny damski wokal w kraju! Wszechstronność muzyczna, niespotykana głębia charakteru w wokalu i - wiernie oddająca temperament muzyczny - osobowość czynią Magdalenę Lechowską fenomenem muzyki latynoskiej, flamenco i tango na polskim rynku. Laureatka (wraz z byłym zespołem Aire Andaluz) konkursu na interpretację piosenek Marka Grechuty w ramach Grechuta Festiwal 2011.
W 2015 roku ukazała się jej debiutancka płyta zatytułowana RAICES - pierwszy i jedyny w Polsce krążek, który łączy tak różnorodne style muzyczne, jak tango argentyńskie, meksykańską ranczerę, kolumbijską cumbię, kubańskie bolero czy flamenco. W repertuarze znajdują się także autorskie propozycje aranżacji znanych utworów Marka Grechuty - tu zaśpiewanych po hiszpańsku w rytmie flamenco. Łączenie hiszpańskiego temperamentu z polską klasyką gatunku zostało pozytywnie ocenione zarówno przez słuchaczy, jak i krytykę.
W 2018 roku ukazała się jej druga płyta: TANGO POLACO. To propozycja odświeżenia interpretacji najwybitniejszych utworów polskiego tanga, tu wykonanych jazzowo, gdzie poza elementami tradycyjnego brzmienia tanga, pojawia się również elektronika. Wyjątkowość projektu leży w jego uniwersalności - dzięki połączeniu tradycji dwóch kultur. Nie tylko
polskie tanga zyskują nowe tempo i brzmienie, lecz także nowy wymiar dla innej niż dotąd publiczności - utwory w projekcie zostały przetłumaczone na hiszpański.
(źródło: oficjalna strona http://magdalenalechowska.pl/)
Mikołaj Kostka
Esteta skrzypcowego brzmienia. Wrażliwiec i poszukiwacz.
Kompozytor. Eksperymentator, balansujący między wirtuozerską zadziornością, a minimalistyczno-ascetyczną przestrzenią, bliską ciszy.
Maciej Obara powiedział o nim : „Bez wątpienia Mikołaj Kostka ma wielki dar do komponowania. Cechuje go ujmująca muzykalność oraz piękny dźwięk. Jego muzyka jest czarująca, a On sam chętnie sięga w niej do abstrakcji. Przed nami artysta różnych wymiarów.”
Obecnie student Akademii Muzycznej w Katowicach. Współtwórca zespołu Raczkowski/Kostka Duo oraz lider formacji Follow Dices, laureata XIII Hanza Jazz Festiwal, wyróżnionego na Blue Note Poznań Competition 2017, debiutując fonograficznie w ubiegłym roku z obiema formacjami. Światło dzienne ujrzały płyty „Duo” (Raczkowski/Kostka Duo) oraz „Eternal Colors” (Follow Dices), wydane pod egidą niezależnej wytwórni SJ Records, obie znakomicie przyjęte przez rodzimą krytykę.
(źródło: https://www.projektarboretum.pl/ekipa-projektu-arboretum/mikolaj-kostka-skrzypce/)
Wiesław Ochwat
Aktywnie udzielający się na wielu płaszczyznach instrumentalista, zaangażowany w działalność kulturalną poprzez czynne koncertowanie, współorganizowanie wydarzeń artystycznych oraz aktywną pracę w sferze dydaktyczno-naukowej. W 2014 r. ukończył z wyróżnieniem dwustopniowe studia w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie akordeonu dra Janusza Patera, a w roku 2018 obronił doktorat na tejże uczelni pod opieką naukową dra hab. Pawła Palucha.
Ważnym punktem w osobistym rozwoju akordeonisty było ukończenie w 2016 r. dwuletniego projektu „Italian Accordion Accademy” – zaawansowanego pedagogicznie oraz wykonawczo programu podyplomowego dedykowanego sztuce akordeonowej, odbywającego się w Urbino we Włoszech oraz Amsterdamie w Holandii. Studia te prowadzone były przez wybitnego akordeonistę i pedagoga Claudio Jacomucci’ego (jednego z ostatnich uczniów Mogensa Ellegarda) oraz tancerkę i choreografkę, a także ekspertkę w zakresie Techniki Alexandra – Kathleen Delaney.
Głównym nurtem zainteresowań akordeonisty jest wykonywanie i promowanie muzyki współczesnej. Ma on na swoim koncie kilkadziesiąt prawykonań nowopowstałych utworów, zarówno solowych jak i kameralnych, które często powstawały z jego inicjatywy. Wiesław Ochwat jest laureatem ponad dwudziestu konkursów i festiwali akordeonowych w Polsce, jak i za granicą, m.in. IBLA Grand Prize Competition 2019 – Ragusa, Włochy, Castelfidardo International Accordion Prize – Castelfidardo (Włochy), Konkurs Akordeonowy im. Andrzeja Krzanowskiego – Czechowice-Dziedzice, Międzynarodowy Festiwal Muzyki narodowej – Przemyśl, Międzynarodowy Konkurs Akordeonowy – Poprad (Słowacja). W kręgu zainteresowań instrumentalisty poza muzyką współczesną pojawia się również muzyka klasyczna, improwizowana i rozrywkowa.
W swoim dorobku posiada bogatą działalność koncertową prowadzoną zarówno w kraju podczas licznych festiwali muzycznych, jak i za granicą m.in.: Czechy, Francja, Holandia, Kanada, Litwa, Niemcy, Norwegia, Słowacja, Ukraina, Węgry, Włochy. Akordeonista kształcąc swoje umiejętności brał udział w licznych kursach mistrzowskich i warsztatach muzycznych prowadzonych przez uznanych pedagogów (m.in. Alexander Dimitriev, Claudio Jacomucci, Teodoro Anzellotti, Mika Väyrynen, Bogdan Dowlasz, Joseph Petric). Jest wielokrotnym stypendystą Ministra Kultury RP, Rektora Akademii Muzycznej w Krakowie, Burmistrza Brzeska, oraz Laureatem i stypendystą Tarnowskiego festiwalu “Tydzień Talentów”.
Od kilku lat Wiesław Ochwat jest zaangażowany we współpracę z Fundacją Art Forum, gdzie aktywnie udziela się podczas organizacji kolejnych edycji Krakowskiego Festiwalu Akordeonowego oraz innych wydarzeń kulturalnych.
(źródło: https://www.amuz.krakow.pl/wydzialy/wydzial-ii-instrumentalny/katedra-instrumentow-detych-drewnianych-i-akordeonu-2/pracownicy-katedry/dr-wieslaw-ochwat/)
Waldemar Malicki
Pianista polski, żyjący. Wszechstronność talentu pozwala mu na niespotykane w świecie zabiegi klawiaturowe . Znany z niezwykle bliskiego kontaktu z publicznością, w zadziwiający sposób łączy wirtuozerię muzyczną i słowną. Humor, zaskoczenie, brak granic wyobraźni i delikatna pikanteria zmieszana ze swoistą elegancją. Nie traci klasy, nie wprowadza polityki, codziennie ćwiczy palce i fanatycznie bawi publiczność w kraju i za granicą.
źródło: strona oficjalna http://waldemarmalicki.com/
Pianista i kameralista, urodzony 3 października 1958 w Lublinie.
Po ukończeniu Średniej Szkoły Muzycznej w Lublinie studiował w gdańskiej Akademii Muzycznej w klasie Jerzego Sulikowskiego. Studia kontynuował u Paula Badury-Skody i Jörga Demusa, a kameralistykę u Erika Werby.
Koncertował z prawie wszystkimi polskimi orkiestrami filharmonicznymi, także poza granicami kraju (w Europie, Ameryce Południowej i Północnej, Japonii). Współpracuje z najwybitniejszymi polskimi śpiewakami (Andrzejem Hiolskim, Stefanią Toczyską, Teresą Żylis-Garą), skrzypkami (Kają Danczowską, Krzysztofem Jakowiczem, Konstantym Andrzejem Kulką) i zespołami kameralnymi (Kwartetem Śląskim, Kwartetem Wilanów). Wspólnie z żoną Tamarą Granat stworzył unikatowy w Polsce duet fortepianowy "Duo Granat", specjalizujący się w muzyce fortepianowej na cztery ręce.
Ma w dorobku wiele nagrań radiowych i płytowych - ok. 40, m.in. zarejestrowanych dla Polskich Nagrań, Poltonu, CD Accord, DUX, Pavane (Belgia), Adda (Francja), Koch Records Schwann i Wergo (Niemcy), Pony Canyon (Japonia). Płyta z utworami Karola Szymanowskiego, którą nagrał ze skrzypkiem Piotrem Pławnerem, została uznana przez miesięcznik płytowy "Studio" za płytę roku 1998 w kategorii muzyki kameralnej. Ponadto otrzymał 3 nagrody polskiego przemysłu fonograficznego FRYDERYK.
Waldemar Malicki prowadzi kursy mistrzowskie w Finlandii, Islandii, Ameryce Północnej i Południowej oraz Japonii. W 1992 był członkiem jury Konkursu Pianistycznego w Vina del Mar w Chile.
Występował na festiwalach (m.in. Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, "Warszawskiej Jesieni", "Wratislavii Cantans", Festiwalu Muzycznym w Łańcucie, Festiwalu Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach, Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju, Wakacyjnym Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach, Mazurskiej Nocy Kabaretowej w Mrągowie, Festival Cervantino w Meksyku, Festival Chopin w Genewie), na koncertach galowych, dla instytucji kulturalnych i społecznych (Fundacja rodziny Buzków, Fundacja "Crescendum est" Aleksandra Gudzowatego), a także - w ramach dnia polskiego - na wystawie EXPO w Hanowerze (2000).
Założył i pełnił funkcję prezesa Towarzystwa im. Ignacego Jana Paderewskiego. Od 2000 jest dyrektorem artystycznym Festiwalu Wirtuozerii i Żartu Muzycznego w Nowym Sączu. Od kwietnia 2008 Członek Rady Fundacji Centrum Twórczości Narodowej.
Waldemar Malicki przygotowuje i prowadzi programy o tematyce muzycznej w Telewizji Polskiej. W audycjach tych, nawiązujących do stylu programów Leonarda Bernsteina i Glenna Goulda, analizuje rozmaite zjawiska muzyczne, posługując się często improwizacją. Wykonuje również specjalne recitale improwizacji fortepianowej w stylu dziewiętnastowiecznych wirtuozów, opatrując je żartobliwą narracją i komentarzem. Wspólnie z reżyserem Jackiem Kęcikiem stworzył show muzyczno-kabaretowe "Co tu jest grane?", emitowane na antenie Programu I Telewizji Polskiej, wielokrotnie nagradzane m.in. Grand Prix na Festiwalu Dobrego Humoru 2005 i Złotą Różą na Festiwalu Twórczości Telewizyjnej w Lucernie. Od 2007, we współpracy z Jackiem Kęcikiem i dyrygentem Bernardem Chmielarzem, przygotował i prowadzi nowy cykl koncertów z udziałem orkiestry (12 osób) i solistów, pod nazwą Filharmonia Dowcipu.
Wojciech Waleczek
Polski pianista, profesor sztuk muzycznych to artysta znany z bezkompromisowego podejścia do sztuki wykonawczej.
Urodzony w 1980 roku, od ponad dwudziestu pięciu lat prowadzi szeroko zakrojoną działalność koncertową wykonując recitale fortepianowe, koncerty symfoniczne i kameralne w 27 krajach Europy, a także w Kazachstanie, Kirgistanie, Uzbekistanie, Jordanii, Palestynie, Algierii, Iranie, Iraku, Tunezji, Katarze, Japonii, Brazylii, Argentynie, Urugwaju, Gujanie, Surinamie, Kanadzie oraz w USA.
Występował jako solista z orkiestrami filharmonii: Kaliskiej, Koszalińskiej, Lubelskiej, Łódzkiej, Opolskiej, Pomorskiej, Rzeszowskiej, Sudeckiej, Szczecińskiej, Śląskiej, Świętokrzyskiej, Wrocławskiej, Zabrzańskiej oraz z Polską Filharmonią Kameralną Sopot, Toruńską Orkiestrą Symfoniczną, Capellą Bydgostiensis, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej w Krakowie, Polską Orkiestrą „Sinfonia Iuventus, Elbląską Orkiestrą Kameralną, Karlowarską Orkiestrą Symfoniczną, Narodową Orkiestrą Kameralną Mołdawii, Ammańską Orkiestrą Symfoniczną, Kaposvárską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Symfoniczną Brzeskiego Akademickiego Teatru Dramatu, Orkiestrą Symfoniczną Stanu Parana w Brazylii, Orkiestrą Symfoniczną Teatru Narodowego w Brazylii, Qatar Philharmonic Orchestra, Orkiestrą Państwową Uzbekistanu. Współpracował z wieloma dyrygentami, m.in: M. J. Błaszczykiem, Ł. Borowiczem, K. Bumannem, G. Chmurą, S. Chrzanowskim, M. Diadiurą, M. Dworzyńskim, M. Fromangerem, Chang Joon-Gun`em, M. Gawrońskim, Cz. Grabowskim, I. Hobsonem, G. Kerenyi. J. Koskiem, M. Lebelem, M. Nesterowiczem, U. Makhmudovem, M. Metelską, N. Morozowiczem, D. Pavilionisem, O. Palymskim, M. Pijarowskim, W. Rajskim, J. Rogalą, Z. Rychertem, J. Salwarowskim, M. U. Sidiq`em, R. Silvą, M. Smolijem, A. Sosnowskim, M. Sugarem, P. Venerim, A. Weiserem, T. Wojciechowskim, M. Wolniewskim, J. M. Zarzyckim, M. Żółtowskim, B. Żurakowskim.
Wojciech Waleczek ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Katowicach w klasie fortepianu prof. Zbigniewa Raubo w roku 2003. Naukę kontynuował podczas studiów podyplomowych w Vancouver Academy of Music, pod kierunkiem prof. Lee Kum-Sing'a. W latach 2014 i 2017 otrzymał stopnie doktora oraz doktora habilitowanego na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, a w 2022 roku Prezydent RP nadał mu tytuł profesora sztuki w dyscyplinie sztuki muzyczne. Pianista otrzymywał nagrody i stypendia Prezesa Rady Ministrów, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, prezydentów Katowic i Gliwic, Sejmiku Województwa Śląskiego, Rektora Uniwersytetu Śląskiego oraz wielu innych Instytucji.
Oprócz aktywności koncertowej artysta zajmuje się też działalnością naukowo-dydaktyczną na stanowisku profesora Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach oraz organizacyjną jako wiceprezes Stowarzyszenia SIGNUM w Gliwicach do spraw promocji muzyki klasycznej.
W roku 2017 Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego przyznał pianiście odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, a w roku 2023 brązowy medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W roku 2018 „Srebrną Odznaką Honorową za Zasługi dla Województwa Śląskiego” wyróżnił go Sejmik tegoż regionu. Otrzymał również Brązowy i Srebrny Krzyż Zasługi od Prezydenta RP (2019 i 2023).
(źródło: oficjalna strona https://www.waleczek.com/)
Soyung Yu
Koreańska sopranistka, w 1991 roku wyjechała do Wiednia, w którym podjęła studia na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych u prof. Ralfa Döringa. Ukończyła naukę w klasie opery pod przewodnictwem prof. Curta Malma i w klasie śpiewu pod opieką prof. Normana Shetlera. Przez wszystkie lata edukacji wielokrotnie występowała solo i z orkiestrami na znanych muzycznych wydarzeniach w Niemczech, Korei Południowej, Austrii i na Węgrzech. Solistka ma na swoim koncie występy na scenach najsłynniejszych oper: w Operze Wiedeńskiej, Volksoper w Wiedniu, Teatro Filarmonico w Weronie, a także Rumuńskiej Operze Narodowej w Klużu-Napoce.
